De toekomst, standaard, il is leeg, il is donker. Sommige managers geloven echter sterk in de veerkracht, vitaliteit en winstgevendheid van de bedrijven die ze beheren. Ze geven de voorkeur aan prettige nummers op een bankrekening boven niet minder plezierige ritselende stukjes papier.
Naast de puur monetaire waarde hebben aandelen nog een belangrijke functie: ze zijn instrumenten in de strijd om de macht. Er zijn vaak gevallen waarin het hoofd van het bedrijf royaal genoeg aandelen uitschenkt aan de manager, waardoor hij in een oogwenk van een gewone werknemer een miljonair wordt.
De Russische Forbes, die lezers regelmatig met interessante cijfers uit het leven van Russische oligarchen behaagt, heeft opnieuw een rating opgesteld, deze keer van de rijkste aandeelhouders onder de leiders.
- Allereerst heeft Forbes bepaald welke bedrijven dit jaar de hoogste omzet kunnen behalen (op basis van beursnoteringen van 10 oktober 2017).
- Vervolgens werden 85 personen geselecteerd uit de staf van deze 300 bedrijven, die aan de volgende criteria moesten voldoen: leider zijn of in het verleden zijn (maar in dit geval actief blijven in de raad van bestuur); houden op hun handen niet meer dan 10% van het toegestane kapitaal van de onderneming.
- En al van deze 85 personen werden twintig topmanagers gevormd, die de meest waardevolle aandelen op de Russische markt bezitten.
Dit is hoe de top 20 eigenaren van de duurste aandelenbelangen in Rusland eruit zien.
Interessant is dat de leiders van staats- en semi-staatsbedrijven geen haast hebben om geld in te wisselen voor aandelen. Van de ondernemers in de top 20 zijn er slechts drie.
En slechts één hoofd van het staatsbedrijf stond in de top tien - dit is Igor Sechin, Rosneft's uitvoerend directeur. Maar zelfs hij heeft geen haast om zijn aandeel in zijn eigen onderneming te vergroten. Blijkbaar reageert het trauma door de daling van de prijs van zijn aandeel in 2014 nog steeds met pijn in zijn hart en portemonnee.
Hetzelfde geldt voor de hoofden van andere belangrijke ondernemingen in de publieke sector - zowel voor Gazprom als Sberbank. Misschien worden dezelfde zorgen ervaren door zowel de CEO van Kamaz als een lid van de raad van bestuur van Rostelecom, aangezien geen van hen ernaar streeft het aantal aandelen in hun bedrijf in eigendom te vergroten.
Een heel ander beeld in de niet-statelijke sector - de managers hebben ofwel een hoog vertrouwen in de toekomst van hun bedrijf, of de eigenaar schenkt hen gewoon met een genereuze hand aandelen uit, zoals bijvoorbeeld Andrei Melnichenko, die Dmitry Sterzhnev, nummer 1, een pakket van tien procent gaf.
Dit is niet het eerste geval voor Melnichenko - hij behandelde ook Vladimir Rashevsky, de algemeen directeur van SUEK. Toegegeven, hij gaf hem niet 10%, maar slechts 7,8%, wat Vladimir niet belette de vijfde plaats in te nemen in de rating van Russische houders van de duurste deelnemingen van 2017. En Dmitry Konov (vierde plaats in de rating) dankt zijn rijkdom aan miljardair Leonid Mikhelson. Wat meer is - persoonlijke talenten, vrijgevigheid of geheime poespas - is aan de lezer om te beslissen.
