De mensenrechtenorganisatie Transparency International, die wordt bijgewoond door vertegenwoordigers van 100 landen, heeft de strijd tegen corruptie tot haar missie gemaakt. In december 2015 lanceerde de organisatie een stemming op haar website om te bepalen de grootste corrupte ambtenaren ter wereld. Hierdoor kwamen 9 genomineerden (mensen, bedrijven en overheidsinstanties) in de top, waarop in totaal meer dan 170 duizend mensen stemden. Het is waar dat het nog niet duidelijk is hoe dit initiatief zal eindigen - de organisatie wijst vaag op een soort van "sociale sancties".
9. USA, Delaware - 107 stemmen
De staatswetgeving schept de gunstigste voorwaarden voor het bedrijfsleven, waardoor het enorm populair is bij grote bedrijven. Volgens Transparency International hebben de gouverneur en staatsfunctionarissen, die zich overgeven aan grote zakenlieden, de staat in een criminele zone veranderd. Als gevolg hiervan lijden de gewone burger het meest.
8. Zine El Abidine Ben Ali - 152 stemmen
De voormalige president van Tunesië zou naar verluidt 2,6 miljard dollar hebben gestolen van de bevolking van het land en tot levenslange gevangenisstraf zijn veroordeeld. Het is echter mogelijk dat zijn handlangers aan een eerlijk proces ontsnappen. De president ontving zelf politiek asiel in Saoedi-Arabië.
7. Akhmat Kadyrov Foundation - 194 stemmen
Dit liefdadigheidsfonds, opgericht door leden van de Kadyrov-tip, ontvangt $ 60 miljoen per maand - dit zijn 'vrijwillige donaties' van Tsjetsjeense zakenlieden en niet zo vrijwillige inhoudingen op salarissen. Tegelijkertijd is er geen open toegang tot informatie over de inkomsten en uitgaven van het fonds. En Ramzan geeft zelf graag royale geschenken en geldbeloningen aan Hollywood-sterren.
6. Libanees politiek systeem - 606 stemmen
Libanon wordt volgens Transparency International getroffen door systemische corruptie van de regering, ambtenaren en andere overheidsinstellingen. Particuliere bedrijven kopen ambtenaren regelmatig om om hen te helpen contracten te krijgen. Als gevolg van het niet verlenen van diensten lopen het leven en de gezondheid van burgers gevaar (zoals het geval is met het "vuilnisschandaal" in 2015).
5. FIFA - 1844 stemmen
Hiermee wordt niet de hele organisatie bedoeld, maar alleen de bestuurlijke samenstelling. De top-FIFA als gevolg van het schandaal van vorig jaar wordt beschuldigd van verduistering van miljoenen. Er zijn 81 gevallen van witwassen van geld in behandeling. Als resultaat van het onderzoek kunnen besluiten over het houden van het WK in de Russische Federatie en in Qatar worden herzien.
4. Felix Bautista - 9786 stemmen
Deze senator van de Dominicaanse Republiek stal miljoenen uit de staatsbegroting, gaf steekpenningen aan en verschilde over het algemeen niet in voorbeeldgedrag. Maar alle pogingen om hem voor het gerecht te brengen mislukten - toegeschreven aan politieke vervolging.
3. Ricardo Martinelli met vrienden - 10166 stemmen
Voormalig president van de Republiek Panama en zijn medewerkers hebben (volgens niet-geverifieerde gegevens) meer dan $ 100 miljoen uit zijn land gestolen. Het Hooggerechtshof van Panama voert momenteel een onderzoek uit, hoewel Ricardo zelf zich in zijn luxueuze huis in Miami heeft gevestigd en geen haast heeft om terug te keren.
2. Petrobras - 11900 stemmen
Petrobras, een Braziliaanse oliemaatschappij, sloot contracten tegen opzettelijk hoge prijzen en kocht vervolgens overheidsfunctionarissen om met deze percentages - naar schatting bedroeg het totale bedrag aan steekpenningen en nepcontracten ongeveer $ 10 miljard. Het corruptieschandaal had ook gevolgen voor de grootste bouwbedrijven in Brazilië, die de contractprijzen kunstmatig opdreven, en diende als een van de redenen voor afzetting aan president Dilma Rousseff (ze schrijft dit toe aan politieke vervolging).
1. Viktor Janoekovitsj - 13210 stemmen
En de eerste (maar niet eervolle) plaats van de anticlassificatie van wereldcorruptie wordt ingenomen door niemand minder dan Viktor Janoekovitsj - de voormalige president van Oekraïne. Volgens Transparency International eigende hij zich staatseigendom toe, trok openbare middelen terug op rekeningen van particuliere bedrijven, leefde omringd door flagrante luxe en vluchtte naar Rusland, omdat hij vervolging wegens corruptie wilde vermijden. Dit alles, met uitzondering van de laatste paragraaf, komt de inwoners van post-Sovjetlanden zeer bekend voor.
